بسم رب الشهداء و الصدیقین

برادر آهنگران می گوید: اتاق کوچکی از ساختمان نهضت سوادآموزی اهواز در اختیار سید حسین بود. ایشان و چند نفر از دوستانش از جمله من، به آن جا رفت و آمد داشتم. یکی از شب ها، من و حسین در این اتاق مشغول مطالعه بودیم. نیمه های شب بود که نهج البلاغه می خواند. من نگاه کردم به ایشان دیدم چهره اش برافروخته شده و دارد اشک می ریزد. من با زیر چشم شماره صفحه نهج البلاغه را نگاه کردم و به ذهن سپردم پس از مدتی، سید حسین نهج البلاغه را بست و برای استراحت به بیرون رفت.

من صفحه نهج البلاغه را باز کردم دیدم همان خطبه ای است که حضرت علی علیه السلام در فراق یاران با وفایش ناله می کند و می فرماید:

این عما؟ این ذوالشهادتین؟ کجاست عمار؟...

ریان

منبع: برگرفته از عکسی از هویزه